Weer in de war

Op het moment dat we uit Lagos vertrokken begon de herfst. Zomer hadden we in de winter, het voorjaar werd herfstachtig maar gelukkig wordt het volgende week weer zomer, volg je het nog? Haha

Het vertrek uit Lagos was lastig, naast de landvasten die maanden niet meer los geweest waren voelden we ons met heel veel andere draden aan Lagos verbonden. Het ene afscheid volgde het andere op, toen het de 30e maart echt tijd werd te vertrekken waren we er bijna een beetje murf van.
De eerste trip was meteen een flinke afstand, we hadden geen keus omdat er geen andere haven tussen ligt. De tocht naar Sines was lang en bumpy. 15 uur motoren tegen wind, stroom en golven. De beloofde Westen wind bleef uit, deze tocht bleek exemplarisch voor die die zouden volgen. De hele Portugese Westkust hebben we naar het Noorden moeten motoren. Het waaide vaak hard zodat we soms dagen moesten wachtten op een dag met minder wind en niet teveel swell. Gelukkig hebben we de laatste 2 etappes (dat was al in Noord - West Spanje) kunnen zeilen.

Kaap Finisterre zijn we, alleen op de genua, met een snelheid van 7 knopen en 30 knopen wind, voorbij gescheurd en eergister hebben we op de zeilen La Coruna gehaald, droog zijn we niet gebleven. De regen en hagel kwam met bakken uit de hemel en we hebben meteen de zonnetent maar opgezet om daar alle natte spullen onder te kunnen drogen.
Ondanks dat het weer niet mee zat hebben we goede trips gehad, de Calluna gedraagt zich voorbeeldig in de golven en dankzij de onvolprezen “spaanse-pillen” ben ik niet 1x zeeziek geweest. De dagen dat we verwaaid lagen hebben we ons niet verveeld en hebben we veel ondernomen.

Het is heerlijk weer onderweg te zijn, om in het reisritme te komen koste wat tijd (we waren behoorlijk vastgeroest…) maar nu is het fijn regelmatig te verkassen en steeds weer op een andere plaats te zijn.
We hebben met trein en bus het achterland bekeken. De dagen in Cascais hebben we gebruikt om dat stadje verder te verkennen en een bezoek te brengen aan de Torre de Belem, een beroemde verdedigingstoren aan de Taag naar Lissabon. Van uit Figuiera da Foz hebben we een bezoek gebracht aan Coimbra. Deze stad was, een aantal jaren geleden, culturele hoofdstad van Europa. In die tijd zal er vast veel geïnvesteerd zijn maar nu was het echt een voorbeeld van de tanende rijkdom van Portugal.

Bij het wisselen van de Portugese voor de Spaanse vlag heeft Harm ook de “King of the Ocean” vlag gehesen, die hij van zijn collega’s had gekregen. Dit had ie, bij gebrek aan een “echte” oversteek, steeds uitgesteld. Maar, hé de Atlantische Oceaan is de Atlantische Oceaan, toch?!

We hadden ons erg verheugd om weer naar Spanje te gaan, de eerste Spaanse haven was Baiona, een mooie kustplaats met een geweldig fort wat tegenwoordig dienst doet als hotel. We hebben daar bijna een week voor anker gelegen. Op een gegeven moment werd er voor de nacht een storm opgegeven, wat te doen, de haven in of het (Rocna) anker weer eens testen. We besloten het laatste… of het een gelukkig keus was laat ik in het midden, het resultaat was een nacht met weinig slaap maar ook een rotsvast vertrouwen in ons anker. De buren gingen rond 2 uur in de nacht aan de haal maar wij bleven liggen waar we lagen.

Tijdens een van onze tripjes naar de wal zagen we enorme zeesterren zitten. In Lagos hadden we, succesvol, al een zeester gedroogd en Ab (zoals we onze gedroogde zeevriend hebben gedoopt) kon wel gezelschap gebruiken. Onze nieuwe aanwinst hebben we op een rekje te drogen gelegd, helaas bleek de volgende ochtend dat deze zeester van een ander type is dan Ab, hij was helemaal door het rekje gezakt en leek meer op een slijmig weekdier dan een zeester. We hebben hem toen maar overboord gezet en ons voorgenomen niet nog een poging tot drogen te ondernemen….

De Ría’s hebben we deze keer verder overgeslagen, we hebben een grove planning dat we eind mei van de Spaanse Noord kust (Santander) willen oversteken naar de Franse West kust (La Rochelle) en dus zullen we nog wat mijlen moeten maken om dat te halen.
Wel hebben we vanuit Portosin, waar we in de haven lagen, een bezoek gebracht aan Santiago de Compostella. Dit hadden we vorig jaar overgeslagen in de hoop dat we er nu tijd voor zouden hebben. Het is een beroemd bedevaartsoord dat nog steeds een grote aantrekkingskracht heeft. Veel mensen, uit heel Europa, lopen of fietsen hier naar toe. Het gevolg is dat de kathedraal vol zit met mensen in sportkleding, een wonderlijk kleurrijk geheel. Ook zag ik nooit eerder zoveel rugzakken en bemodderde schoenen in een kerk….
In Compostella hebben we ons ook voor het eerst weer overgegeven aan een tappas lunch, wat een heerlijke manier van “snoep-eten” is dit toch! Door het varen was ik net weer wat kilo’s kwijt maar of dat zo gaat blijven….

De aankomst in La Coruna was deze keer heel anders dan vorig jaar, ondanks dat we doornat waren en blauwe plekken hebben van de hagelstenen (ok, beetje overdreven misschien), voelden we ons fit. Bovendien hadden we een leuk weerzien in het vooruitzicht. Peter, kapitein op de coaster “Kelt” lag in de haven te laden. Dus na aankomst direct met de bijboot naar hem toegegaan. Erg leuk om zo “in het wild” weer een bekende te zien. Dat was ons afgelopen jaar nog niet overkomen.

Op dit moment doet de zon een dappere poging door te breken en is Harm weer aan het vissen. Vandaag heeft ie nog geen geluk gehad maar onderweg is het hem wel weer gelukt een flinke vis binnen te halen. Na wat gezoek op internet bleek het een KingMacrel te zijn. We hebben hem lekker opgepeuzeld!

Morgen gaan we de boot volstoppen met proviand. Heel handig, er is hier een supermarkt die bezorgt. Dinsdag nog wat klusjes doen en dan hopen we woensdag weer op pad te gaan zodat we eind deze maand in Santander aankomen waarvandaan we naar La Rochelle zullen varen.
En zoals ik in de 2e zin al zei: de zomer komt! Voorspelling ; 25 graden, volop zon en een lekker windje!